Januari 2024. Anderhalf jaar na het overlijden van Ties
Het is januari 2024. Toch maar besloten om na ruim een jaar de pen weer ter hand te nemen zoals ze dat noemen. Maar waarom eigenlijk? Het enige echte antwoord is eigenlijk; omdat ik schrijven leuk vind. Maar er zit ook een handige bijwerking aan, het ordent mijn nogal chaotische gedachten.

Wat me nu eigenlijk ook meteen opvalt, ik ben een eigen jaartelling begonnen. Het is steeds zoveel tijd na het overlijden van Ties. We zitten nu bijna in het jaar anderhalf na het overlijden van Ties.
Tja ik geloof dat ik het leuker zou vinden om dan de jaartelling maar te beginnen met de geboortedatum van Ties, 11 april 1963. Dan hebben we dus nu net in plaats van het jaar anderhalf na het overlijden van Ties, kerst jaar zestig na de geboorte van Ties  achter de rug. En iedereen een goed 61 toegewenst!
Het wordt allemaal een beetje verwarrend vrees ik. Neem dan toch maar de geboorte van Christus in plaats van die van Ties als start jaar. Schijnt ook nog eens algemeen gebruik te zijn.

De trein.
Deels van internet gepluk en een beetje aangepast: “Mensen denken dat het treinspoor van verlies  langzamerhand overgaat in die van het gewone leven, terwijl de sporen eigenlijk nog naast elkaar lopen; soms zit je op het gewone doorgaan met leven spoor, soms zit je op het verdrietige verliesspoor”.
Het gewone leven; werken, (toekomst)dromen, blij, boos, moe, druk, energiek, beleven, houden van, doorzetten, dingen oppakken en genieten van grote en kleine dingen.
Het lukt me vrij aardig vind ik zelf. Niet altijd. Mis ik Ties? Ja, maar niet meer constant. Ga ik hem vergeten? Nooit! Mis ik een levens maatje, een relatie?: Ja regelmatig.
Maar hoe kom ik aan een nieuwe relatie op mijn leeftijd? Dat wordt dus online daten. Jemig wat klinkt dat zielig en desperate. Maar dat blijkt gelukkig een hardnekkig vooroordeel van mijn generatie te zijn. Alleen al in Nederland zijn er meer dan twee miljoen mensen actief op datingsides. OK, niet zeuren en gewoon doen dus!
Maar alleen al met die beslissing om te gaan daten, blijk ik ineens in de wagon van verraad en schuld op dat verlies spoor te rijden. Het is een gevoels wagon want ook ik weet dat ik rationeel gezien niet schuldig bén. En vergeet niet, zeg ik tegen mezelf, Ties gunde het me en nog belangrijker de kinderen gunnen het mij ook. Met die geruststelling klim ik weer uit die wagon en neem plaats in de trein op het spoor van leven. Bye, bye schuld wagon, ik zal vast nog weer eens plaats nemen maar ik wil geen vaste stoel.

De start van alle relaties
Met het rond koekeloeren op dating sides kwam ik het boek “Liefdesgedoe”  geschreven door psycholoog Marcelino Lopez  tegen. Met mijn overdreven allergie voor de explosieve hoos aan niet wetenschappelijk onderlegde coaches en zelfhulp boeken, kwam dit boek toch door de ballotage commissie van mijn niet open mind op dit gebied. Wat een heerlijk en knap geschreven boek! Lezen dat boek, ook voor niet daters.

De start van alle relaties is de relatie met je ouders. Oh god, ik zie ergens al het hoofdstuk Wij zijn geboren in een relatie die al die anderen beïnvloedt.
Wel ja natuurlijk weer die relatie met je ouders, die opvoeding die, je toen nog erg gevoelige harde schijf, heeft gevormd. Ja, ja ik weet ‘t; ik val een beetje onder de noemer angstige hechting stijl, wat in lastige situaties soms verlatingsangst kan geven en dat met een klein beetje ADHD-achtige topping erover. Gelukkig in die mate dat ik er goed mee kan functioneren, maar dat er wel wat valkuilen op de loer liggen.
Dat behoeft wat toelichting denk ik. Hier dan mijn geschiedenis die tot deze hechtingsstijl geleid heeft. Het lijkt misschien een sad story maar ik heb buitenshuis ook heel veel plezier gehad hoor!

Mijn vader:
Geboren in een “oud klassiek milieu”. Een nette, hoog opgeleide, keurig opgevoede, zeer loyale, gedisciplineerde, lieve, empathische, warme, sociale, confrontatie mijdende, niet diplomatieke, niet dominante en niet sterke man.

Mijn moeder:
Geboren in een “oud klassiek milieu”. Een theatrale, dominante, narcistische vrouw die ondersteunende en exclusieve aandacht eist. Voelt zich vaak het slachtoffer van haar omgeving. Constant op zoek naar erkenning en adoratie van derden voor haar (zogenaamde) intellectuele, muzikale, en humoristische vaardigheden.  Manipuleren, liegen, dreigen en agressie worden ingezet om haar doelen te bereiken. Dwingt mij om bij ruzies stelling te nemen tegen mijn vader. Stootte mij af, eigende zich mijn broertje toe, mentale verwaarlozing van mij en mijn zusje. Walst over gevoelens van haar kinderen heen. Voortdurende problemen met buren, vrienden, kerk, huisartsen en psychologen.

Sfeer in huis:
Veel ruzie, fysieke agressie (dreigen, schreeuwen, slaan, vechten, met spullen gooien) van mijn moeder, op m’n tenen lopen om woede aanvallen van mijn moeder te voorkomen. Nooit een knuffel, een aai, op schoot, of iets liefs tussen mijn ouders of tussen mijn moeder, mijn zusje en mij.

Een bijna onontkoombaar gevolg volgens psychologen; verlatings angst zoals dat heet. Ik ben in mijn jeugd steeds op zoek geweest naar veiligheid en warmte bij anderen gezinnen en plaatsen buiten de deur. Dat heeft me misschien onbewust ergens in m’n achterhoofd, doen inzien dat het ook anders kan gelukkig. Uiteindelijk heeft dat de schade waarschijnlijk beperkt. 
Door mijn heel erg veilig gehechte relatie met Ties heb ik mezelf op dit vlak kunnen ontwikkelen en in ieder geval zo’n fijne hechting kunnen ervaren. Neemt niet weg dat op sommige moeilijke of emotioneel spannende momenten de verlatingsangst wel even tijdelijk de kop op kan steken. Maar ach, gelukkig weet ik het nu en kan ik het benoemen, weet ik er beter mee om te gaan en heeft het daardoor minder impact.
Daarnaast heb ik (denk ik) wat ADHD achtige symptomen. Best wel duidelijke zijn dat ik soms impulsief ben met ongeremde gevoelens, bewegelijkheid, praten en enthousiasme.
Ik las dit schattige gedichtje op internet:

Het meisje van heel veel
laatst vertelde iemand mij,
dat ik een meisje ben van heel veel.
Van heel veel liefde.
maar ook van heel veel verdriet.
Van heel veel blij,
maar ook van heel veel boos.

Ik moest eerst even heel veel nadenken,
maar opeens was ik heel veel blij.
Gewoon omdat ik heel veel toch beter vind,
dan heel weinig mij.

En zo is het! Ik ben blij met mezelf. Natuurlijk heb ik, net zoals zoveel mensen, wat schade maar ik heb er meestal  nauwelijks last meer van en het heeft mezelf wel  veel geleerd over het leven en relaties. En natuurlijk heb ik, net zoals ieder ander, nog meer tekortkomingen. Gelukkig maar. Ik blijk een echt mens.
Zo dit was dan even een psychologisch stukje.
Nu dit gezever laten voor wat ’t is en op naar ‘t daten.

Daten
The world according to me: je wordt wakker gaat aan het werk. Klaar met werk, je gaat sporten, fietsen, lezen, in de tuin, naar 't strand of zo iets dergelijks. In het weekend komen daar nog de verjaardagen en feestjes bij én je kijkt uit naar je vakanties. Zo ongeveer heel volwassen Nederland leeft toch zo? Nee, niet helemaal, er is natuurlijk nog zo iets als de onderwereld. Dat is eigenlijk een andere wereld. Die man rijdt wel gewoon naast je in de file, in de bovenwereld, maar heeft z’n eigen criminele wereld. Je ziet 'm wel achter het stuur maar hij heeft z’n eigen andere wereld.
Nu komt het, ben er achter gekomen dat ik zelf ook in een andere wereld ben gestapt. Niet in een criminele maar wel in een andere wereld. Ik had natuurlijk al wel begrepen dat je via internet contacten kon leggen om mensen te ontmoeten maar dat het zo'n grote, ongrijpbare, verslavende en soms hilarische wereld zou zijn daar had ik geen idee van. Het is eigenlijk weer zo’n gewone man in de file, maar hij heeft naast z'n gewone bovenwereld met wit kantoor overhemd ook nog een andere wereld, de wereld van het daten (man kan hier natuurlijk ook vrouw zijn).
Na bijna 30 jaar met mijn lieve Ties geleefd te hebben, merk ik dat ik geen individualist ben, ik benoem mezelf maar tot 'deler'. Ik ben wel weer aan een relatie toe volgens mij. Ties zal ik altijd blijven missen maar dat verdriet staat naast een nieuwe relatie.
Met een beetje gênant gevoel toch maar eens online onderzoek gaan doen. Jemig! Net zoals je keuze hebt uit Wehkamp, Zalando en noem ze maar op, heb je dus ook enorme keus aan online mensen winkels. Je neemt een abonnement en je kan lekker gaan shoppen. Gezien mijn niet geheel piepjonge leeftijd, en mijn beetje truttige ANWB achtige instelling, kies ik een degelijk uitziende dating site. Dan volgt het maken van een profiel en foto's. Het profiel is binnen enkele minuten gepiept. Iets over in de tuin werken, wandelen, vakanties, sporten, vrienden en dat soort dingen. Nu de foto’s. Ik zoek wat vakantie foto’s, snij de andere mensen op de foto er af en klaar. Er staat ook nog dat je een duidelijke foto van je gezicht moet uploaden. OK een selfie maken dan maar. Wat is dit?? Een close up van een kloven landschap? Ik schrik me rot, het zijn mijn rimpels!! Dit is echt een no go. Zinloos om dit in mijn verkoop advertentie te zetten. Om niet meteen alle potentiele kandidaten af te schrikken besluit ik dat het beter is om de selfie maar weg te laten.
Nadat ik de boel gepubliceerd heb, komen er al snel wat reacties binnen.
De eerste man zag ONS wel zitten. Of ik ONS ook wel zag zitten? Hoe bedoel je? Of ik het met ONS twee wel zag zitten? Ik antwoordde hem, dat ik dat zo snel niet zou weten. Kan je niet wat meer over jezelf vertellen vroeg ik hem. Er staat bijna niets in je profiel.  Alleen dat je er goed uit ziet.
Hij antwoordde, dat is voor ONS niet nodig, komt allemaal goed schatje! Weet je wel wat ONS betekent? Gewoon lekker One Night Stand. Ik vind je echt super geil. Ik antwoordde; zoek het uit eikel, ga lekker naar de hoeren.
Maar afgezien van de FWB (Friends With Benefits), NSA (No String Attached), ENM (Etisch Non Monogaam), ONS en polyamorie verzoeken, waren er zeker ook een hoop mannen op zoek naar een relatie. Sommige kwamen net uit een Twarrel, Kwarrel of een Eventuela.  Omdat ik het moeilijk vind om via apps of berichtjes iemand wat beter te leren kennen ga ik al snel op IRL (In Real Life) koffie-date. En ja, wie weet kom ik er dan ook nog eens achter wat een HBB type is.
Zo! Welkom in de dating wereld Guusje.

Verder in dat Liefdesgedoe boek
 alles wat je doet of ervaart is in relatie tot anderen, daarom kan je je zo anders voelen bij twee verschillende geliefden, kinderen, vrienden of collega’s.
Ja, tuurlijk dat is ook zo. Ik moet ook niet op zoek naar een vergelijkbare relatie zoals die met Ties, hoe goed die ook was. Een nieuwe liefde wordt een andere relatie. Gewoon weer bij af beginnen? Ben wel nieuwsgierig, is ook wel weer spannend. Maar ook, wat een gedoe weer zeg. Liefdesgedoe!

Het recept voor een blijvend fantastisch liefdesleven is in praktijk onmogelijk; steeds opnieuw verlangen naar wat je al hebt.
Jammer, geen recept.
Tja het blijft die balans of eigenlijk tegenstrijdigheid  tussen aan de ene kant veiligheid en stabiliteit (vriendschap) en aan de andere kant het verlangen, spanning, avontuur en uitdaging (lust) die het soms lastig maakt. Voor de kant van vriendschap heb je de overeenkomsten (bijv. die persoonlijkheidstesten van sommige dating sites, overeenkomstige interesses) nodig, voor de andere kant de chemie (die aantrekkelijke uitstraling van de foto of het gevoel bij de profiel tekst).
Volgens Dijkstra en Blarelds zijn er vijf succes factoren voor een goede relatie; emotionele saamhorigheid, wederzijds respect, oplossingsgerichte conflicthantering, bevredigende seks en een positief zelfbeeld.

Wat betreft dat zelfbeeld staat er: Ongelukkige mensen vinden zichzelf bijvoorbeeld onaantrekkelijk of onsuccesvol , gelukkige mensen vinden dat ook maar ze blijven wel oog hebben voor waar ze wel goed in zijn en wat er wel fijn is in hun leven. Daarom zijn dankbare mensen ook gelukkigere in het leven. Zij zien de leuke kanten van hun relatie en houden het daardoor langer vol.
Oh gelukkig… ik hoef niet Miss Holland te zijn om toch een positief zelfbeeld te mogen hebben. Fjew! En met dat positieve, dankbare zelfbeeld blijk ik mijn potentiele relatie ook nog langer vol te houden. Wat een opeenstapeling van geluk!

Mr. Bean
Er zijn van die dates, die vergeet je gewoon niet meer. Zo ook deze.
Mijn eerste date is in een soort pannenkoeken huis. Uit het profiel en foto’s lijkt het een enthousiaste man van eind vijftig. Houdt van wandelen, fietsen, vakanties in Zuid Europa en houdt van jaren 60 auto’s. Hij stelt voor om behalve koffie te drinken ook daar te gaan wandelen. Het hoost van de regen. Lijkt me niet zo’n goed plan. En daarbij, wel erg lang voor een eerste afspraak. Stel dat ik hem meteen al niet leuk vind…. Doe je kaplaarzen maar aan, appt ‘ie. Lekker samen door de modder. Nou nee hoor, niks voor mij, wandelen in de regen. Je hebt eigenlijk gelijk zegt ‘ie. Op de afgesproken tijd zit ik in het restaurant. Ik zit er ook, appt Mr Bean. Niemand te bekennen…. O jee appt hij daarna, ik heb me vergist, ik zit in een ander restaurant op tien minuten lopen. Wil je alsjeblieft wachten dan kom ik er aan. Prima zeg ik. Even later zie ik Mr Bean door de plassen met een door de wind omgeklapte paraplu aan komen rennen. Met een beslagen bril, klets nat en hijgend staat hij aan het tafeltje. De laatste paar haarstrengen van z’n kalend hoofd zitten tegen z’n voorhoofd geplakt. “Hallo, ik ben het”. Hij schudt z’n paraplu uit over een peuter naast ons waarop er een vreselijk gekrijs begint wat het eerste kwartier niet stopt. Terwijl ik zit te verzinnen hoe ik het zo kort mogelijk kan houden, vertelt hij honderd uit over z’n auto hobby. Hij heeft een onderdeel ontworpen voor die jaren zestig auto’s wat al die bezitters, ja het is een wereld wijde hobby club, heel graag zouden willen kopen bij hem zo denkt hij.
Ik las dat je graag met vakantie gaat zeg ik. Ja zeker zegt Mr Bean ik heb vrienden over de hele wereld. Die zie ik op jaren 60 auto evenementen. Daar blijf ik dan ook vaak een nacht slapen. Dat zijn prachtige vakanties. Heb je verder veel contact met ze, vraag ik. Nee, niet zo veel hoor. Eigenlijk weet ik meestal ook niet hoe mijn vrienden heten. Maar ik droom er van om met jou in een oude Kever cabrio door Italië te rijden. Dan gaan we samen met mijn auto vrienden afspreken. Vaak verkleden we ons dan ook in die stijl. En ……Nu is het echt genoeg geweest voor mij. Ik vraag de bediening om te betalen en zeg tegen Mr Bean dat ik het allemaal even moet laten bezinken want dat ik denk dat we misschien toch niet zo’n goede match hebben. Waarop hij tegen mij zegt dat ‘ie het ontzettend leuk vond en dat hij snel weer wil afspreken, Misschien een leuk verkleed ritje in z’n auto?

Weer terug naar het boek
Aan de horizon is het altijd mooier. En daarachter is het nog mooier. Tot je er bent (Libera B. Carier)
Even voor mezelf herhalen: Vergelijken en steeds streven naar iets, staat geluk in de weg. Geluk ervaar je in het hier en nu. En dan nog, ons brein is niet in staat om je permanent gelukkig te voelen. Van nature gaan we verder met het nastreven van het volgende geluksmoment. Dat is niet erg als je je maar wel bewust bent van je bereikte geluksmomenten, zoals een mooi uitzicht tijdens een wandeling, de bloemen in je tuin, het lezen van een goed boek, het uittrekken van die strakke ski schoenen, muziek, het dankbaar voelen voor je kinderen, een fijne relatie en liefde.

De eindeloze keuzevrijheid van datingsites maakt het vinden van een partner dus zowel makkelijker als lastiger. Uit onderzoek blijkt dat veel keuze hebben een mensenbrein overstuur maakt. Het leidt tot keuzeverlamming, spanningsverslaving, spijt, perfectionisme en teleurstelling. Het staat die gezochte gevoelstoestand in de weg.
Zo zeg dat heb ik ook ervaren, steeds maar weer verder zoeken naar die man die aan al mijn wensen voldoet. Dat perfectionisme. Door niet steeds te blijven zoeken, zou ik misschien de best passende missen. Wat een fomo! En inderdaad ook, teleurstellingen soms. De meeste zijn, na het lezen van hun profiel en het zien van de foto’s bij een eerste ontmoeting niet wat ik er van verwachte. Niet direct een vonk. Nummer 5 afzeggen, nummer 6 afzeggen, nummer 7 afzeggen maar weer. Dat is teleurstellend. Maar andersom is nóg minder leuk. Het is me laatst overkomen. Matz knalde er in bij mij. Leuk om te zien, heel aantrekkelijk, slim, veel interesses, maar vooral professioneel flirter, wow! Daarna de app dat íe ’t toch niet zo zag zitten. Kak, kut en nog meer! Snel weer verder daten, dan vergeet ik ‘m wel weer. En zo dender ik maar door, weer naar de volgende. Weer eentje met toekomst, maar….etc, etc.. Wat las ik daar ook al weer “Het staat die gezochte gevoelstoestand in de weg”. Uhhhh ja dus. En “aan de horizon is het altijd mooier. En daarachter is het nog mooier. Totdat je er bent”. Uhhhh ja dus.

Paulus
En nu die man van dat penthouse. Afgesproken bij de ingang van van der Valk.
Het regent pijpenstelen. Krijg een half uur vooraf een app, hij zit er al, eerste tafeltje rechts. Zo! Hij is op tijd!
Als ik binnenkom blijft hij zitten en steekt z'n hand naar me uit. Hallo ik ben Paulus.
Paulus begint te vertellen over z'n onlangs verkochte penthouse op 't Vredenburg in Utrecht en over z'n Audi Quattro met allerlei onzinnige opties. Wat een opschepper zeg! Vroeger gepest of hij heeft een klein piemeltje zeker. Na een kopje koffie stond hij er op om te betalen, ach wat maakt dat ene kopje koffie nou uit zei die. OK, zullen we dan naar de kassa lopen vroeg ik. Hij zei nog even te blijven zitten om nog wat zakelijks af te handelen op z'n laptop.
Dan ga ik maar, leuk je ontmoet te hebben. Buiten kom ik er achter dat ik m'n paraplu bij 't tafeltje vergeten ben. Ik loop terug en zie daar in de rij voor de kassa een hele kleine man in het zelfde gestreepte overhemd als Paulus. Sterker nog het ìs Paulus. Maar huh! Hij is kleiner dan ik. In z'n profiel stond 1.70. Dat zou hij toch 10 cm langer dan ik moeten zijn??? Hé Paulus je zou toch nog even op je laptop werken. Verschrikt kijkt hij op. Toch maar besloten om dat niet te doen. Samen lopen we naar de parkeerplaats. Ik stap in m'n oude Golf en hij in z'n oude Fiat Panda.

Verpakte geiligheid en andere afknappers
Ja tuurlijk, een beetje gezonde  spanning en seks mag niet ontbreken. Maar sommige mannen zetten dat op hun wensenlijstje in hun profiel. Weg spanning. En dan blijft alleen het beeld van een gefrustreerde gruizige vent nog over. Bah, weg d’r mee!
Andere mannen die ook net zo gruizig zijn, weten dat wat beter te verpakken, die zijn niet alleen chronisch geil maar ook nog eens het prototype glibber. Daar komen ze;
Ik houd van esoterische tradities, samen spiritueel zijn, elkaars energie willen voelen  en zo nog meer.
En weet je wat ik ook zo’n afknapper vind;
De mannen die in hun profiel schrijven over hun sloep, penthouse  of hun cabrio of die mannen die bij hun, alle tijd en aandacht slurpende werk, zeilboot, auto, motor of sport, een vrouw willen die niet om aanpassen en inleveren vraagt maar blij is met een cadeautje.
Over een cabrio en een sloep gesproken. Ik moet ineens weer aan een hilarisch date denken:

Rondje stadscentrum
Ik kreeg contact met een man, Peter,  waarvan het profiel en foto’s  me aanspraken. Weduwnaar, twee jaar ouder dan ik, fit, doet veel aan sport, trotse opa van twee jonge kleinkindjes maarrrrr… een sloep en een cabrio. In mijn reactie gaf ik aan dat ik niet het type voor status in de vorm van een cabrio of een sloep ben. Hij reageerde, nee ik ook niet maar ik vind het gewoon heerlijk ontspannen om de wind door m’n haren te voelen. OK het proberen waard toch? Afgesproken om een drankje te doen in het oude stadscentrum.
Zoooo!! Daar was ’íe, jeetje mineetje wat een stuk! Een soort kruising tussen Brad Pitt en George Clooney. Strak wit overhemd, zwarte pantalon, hippe puntschoenen met een soort merkje, blote enkels, mooi grijs haar naar achter gekamd met daarin een strakke zonnebril en niet onbelangrijk. 1.90 m en een geweldig atletisch lichaam van een jonge god. Ik ging zelfs om me heen kijken of dit niet een soort verborgen camera grap was. Maar het bleek gewoon echt. Helemaal  week liep ik, het was een wonder dat ik nog kón lopen, naast ’m naar het terras. Zullen we d’r maar een bubbeltje op nemen zei die? Volledig bedwelmd door deze man en de alcohol op m’n nuchtere maag, kon ik het gesprek niet meer helemaal volgen. Maar na verloop van tijd ietsje bijgekomen kwam het gesprek weer langzamerhand bij me binnen. Iets over z’n werk; director van dit of dat, totaal onduidelijk, huhhh, begreep er niks van, maar goed hij verdiende er tonnen per jaar mee. Even later vroeg ik, ik las dat je weduwnaar bent. Is je vrouw lang geleden overleden? Peter antwoorde, nee dat niet. Het was  m’n laatste vrouw. Mijn kinderen zijn van m’n eerste en tweede vrouw, eigenlijk geen contact meer met m’n exen. Nog wel wat relaties gehad waarna m’n laatste vrouw is overleden. Ze is een paar maanden geleden door zelfdoding om het leven gekomen. Ze was depressief. Hij vertelde niets met depressieve mensen te hebben. Hij had haar een half jaar geleden nog een BMW 7 cabrio gegeven. Maar dat had ook niet geholpen. Nu reed Peter zelf maar in die auto. Naarmate het gesprek vorderde werd ik misselijk. Of dat nou door de alcohol of door het gesprek  kwam of door de combinatie er van, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik eigenlijk wel naar huis wilde. Mijn filmster veranderde langzaam in een kamperpatser. Hij rekende af met een dikke fooi en zoals afgesproken zou hij me afzetten bij mijn auto die verder weg stond. In de naast het terras gelegen parkeergarage liepen we naar z’n auto, daar stond ’ie dan, parelmoer wit, geblindeerde ramen omg! Hij liet me instappen en opende het dak. Met luid ronkende motor en een uitlaat pijp te veel, scheurden we uit de parkeergarage. Ik werd, net als in een opstijgend vliegtuig achterin m’n enorme wit leren fauteuil gedrukt. Ronkend accelererend vlogen we door de binnenstad. Het enige wat ik nog kon denken was, laat ik in godsnaam niemand tegen komen die ik ken en laten we in godsnaam zo snel mogelijk bij mijn auto zijn. Tot overmaat van ramp, draaide hij bij de parkeerplaats om en maakte nog een extra rondje. Ik zei  zo iets van dat ik geen tijd meer had of zo maar dat ene rondje kon nog wel zei hij. Maar gelukkig aan alles komt een einde. We zochten mijn auto op om me daar af te zetten. De kennismaking met mijn 18 jaar oude auto ontnam hem al zijn enthousiasme om nog verder met me  te daten. Wat was ik blij met die oude rammelbak.

Het 2^de afspraak spook
Wat kenmerkt een spook, een spook is eng. Je weet niet wat er gaat gebeuren, die onzekerheid maakt een spook ook tot een te vermijden iets.
De koud water vrees voor een eerste date is verdwenen. De date met Thijs is eigenlijk wel gezellig. We willen wel een tweede afspraak. Maar dan komen de bedenkingen. Zou Thijs op langere termijn wel echt bij mij passen? Zie ik ‘m in mijn leven? Dat benauwd me. Moet ik niet eerst zeker weten dat ik Thijs echt leuk vind voordat ik een tweede afspraak maak? Het gaat me steeds meer tegen staan. Tweede afspraak afgezegd. Ik weet het gewoon niet.
Niet zo leuk voor Thijs om af te zeggen. Maar achteraf heb ik geen spijt. Hij vertelde me ook dat zijn laatste relatie over was omdat hij veel  fysieker was dan zij. Jemig in mijn gedachte zie ik meteen zo’n hitsig konijn. Nu ff geen zin in. In ieder geval niet met hem.
Misschien is een nieuwe man in mijn leven wel niet aan mij besteed. Deze conclusie stelt me wel teleur. En dan komen weer de tranen. Waarom ben je er niet meer Ties?! Ik wil dit gedoe niet. Word er echt ongelukkig van. We hadden toch samen onze toekomst plannen?
Nog maar een keer doorzetten dan.
Ga maar weer eens in dat boek lezen.

Uitspraak van Voltaire (schrijver)
Twijfel is geen prettige situatie, maar zekerheid is absurd.
Ja, dat is ook zo. Zekerheid op dit gebied bestaat niet. Dus streef het ook niet na. Dat is een moeilijke voor mij…..

Uitspraak van Sophie Kinsella (schrijfster);
Je hoeft niet het hele plaatje te weten, je hoeft alleen te weten wat de volgende stap wordt.
Misschien moet ik er wat losser in staan. Leef van eerste afspraak naar tweede afspraak en zo verder. Kijk niet steeds zo ver vooruit.

Misschien dan toch maar een keer een tweede afspraak proberen. Deze keer met Wim. De eerste keer was heel gezellig. Een lieve man. Maar ik voel geen aantrekkingskracht of vonk. Nou ja, volgens experts op dating gebied kan dat nog komen. Dus OK dan maar, een tweede afspraak. Kijk er maar half naar uit. Maar goed, ik heb tegen mezelf gezegd dat ik er wat losser in moet staan.
De tweede afspraak met Wim is in een eetcafé. Wim bleef maar kletsen over de proefwerkcijfers van z’n kinderen,  lange saaie verhalen over z’n  ex en z’n poezen. Vooral z’n poezen. Hij heeft er twee. Ze zitten nu al op hem te wachten zegt íe. Meteen als hij thuiskomt komen ze op hem zitten kroelen. Tot in detail heb ik een verslag gekregen en alle foto’s van z’n poezen moeten bewonderen. Poes aan het eten, poes op schoot, poes op z’n schouder, poes in bed, poes op de kattenbak. Ik zit zo beleefd mogelijk te luisteren maar dwaal af met mijn gedachten. Hoe lang moet ik hier nog blijven? Heeft hij dan echt niet door dat hij me al lang kwijt is? Gevalletje ‘eigen bubbel’. Wat een onaantrekkelijk oud wijf zeg! Exit. Nr 8.

Dating feiten volgens experts
Er zijn in Nederland drie en half miljoen singels en daar komen de komende tien jaar nog een miljoen bij.

Twee miljoen singels zijn wel eens via een dating site op date gegaan.

Daten maakt mensen zelfverzekerder, ze krijgen minder moeite met afwijzingen en durven eerder iets aan mensen te vragen.

Opleidingsniveau blijft belangrijk. Vrouwen willen meestal een man die gelijk of hoger opgeleid is dan zij zelf. Hoger opgeleide mannen willen liever een iets lager opgeleide vrouw dan zij zelf. Lager opgeleide mannen maakt het niet zoveel uit of de vrouw laag of hoog opgeleid is. De hoger opgeleide mannen kiezen dus minder snel een vrouw met eenzelfde opleidingsniveau waardoor die mannen voor die vrouwen minder beschikbaar zijn. De hoger opgeleide vrouwen moeten dus gaan daten met lager opgeleide mannen. Dat noem je downdaten.

Dat zelfde geldt ook voor de leeftijd. Mannen willen graag daten met een vrouw die vier tot zes jaar jonger is dan zij zelf. Zij vinden zichzelf vaak jonger (kijk is in de spiegel zou ik zeggen) en een jongere vrouw geeft ze het gevoel van status. Maar langzamerhand verandert dat wel iets. Zelfverzekerde mannen die niet op deze show-status uit zijn, blijken niet perse een jongere vrouw te willen.
Vrouwen zoeken meestal een date tussen drie jaar jonger en drie jaar ouder. Maar omdat sommige  mannen nog steeds jonger willen daten zijn ze minder beschikbaar. Er blijven voor de vrouwen dan veelal oudere mannen over.
Het vreemde is dat bij ontmoetingen in real life, de leeftijd nauwelijks een rol speelt.

Mannen liegen het vaakst over hun leeftijd en kleine mannen over hun lengte, vrouwen liegen het vaakst over hun gewicht.

Gemiddeld genomen weten mannen na drie afspraken of ze verliefd zijn. Vrouwen weten dat pas na gemiddeld veertien afspraken.

Zowel mannen als vrouwen weten meestal al binnen de eerste drie seconden of ze ooit seks met hun date zouden willen hebben.

Na gemiddeld acht afspraakjes spreken de koppels vaak af exclusief te zijn.

Totdat er een aantal afspraken geweest zijn, wordt er vaak met meerdere mensen tegelijk gechat en voor een eerste date afgesproken.

Uit ervaring kan ik zeggen dat je je dan minder focust op één persoon waardoor je jezelf ook minder kans geeft om ’m leuk te gaan vinden. Een voordeel is wel dat dat je meerdere ijzers in het vuur hebt. Dan is een afwijzing ook wat minder teleurstellend.

Huh? Ben ik dit?
Ik sla door, omg! Een date gehad met een meer dan aantrekkelijke man. Via de app alvast lekker opgewarmd en dan de ontmoeting in het echt, oh Wout was zooo leuk!!  Een fantastische avond, veel drank, Amsterdam en samen geëindigd in een hotelbed. Maar het voelde ook heel vreemd na dertig jaar een gewone rustige normale trouwe relatie te hebben gehad. Het ging zoals het ging met Ties en mij en het was goed, geen wilde toestanden.
Volkomen doorgeslagen zullen mijn vriendinnen denken. Dat klopt. Super plat. Of valt het wel mee nu ik de logische biologische verklaring van het doorslaan lees (of is dit het goed praten van gewoon zin in seks?).
In de natuur is ons doorslaan in dingen en onze polarisatie zucht, de enige manier om tot radicale vernieuwing te komen als soort. Dit is overleven op macro niveau.
Maar deze manier van leven zit diep in onze genen ingebouwd. De slinger beweging de ene kant op, moet van gelijke krachtmeting zijn als de slingerbeweging de andere kant op. Op meer persoonlijk en micro niveau; doorslaan in extreem verdrietige, passieloze en negatieve periode betekent ook met dezelfde krachtmeting  de constructieve kant op van verbinding, passie en liefde. (aangepast overgenomen van Jentien Keijzer, psycholoog)
Maar het heeft ook een risico. Wout appt “Als je op dit moment meteen een serieuze relatie wilt, dan zou direct stoppen de beste optie zijn. Je voorkomt ook pijn in een later stadium. sta je er wat luchtiger in dan kun je ook kiezen om gewoon te genieten van de dingen die nu wel  kunnen. Maar beiden moeten kunnen accepteren dat de ander toch voor een andere keuze gaat”.  
Als het al zou klikken, heeft hij voorlopig geen mogelijkheden voor een relatie. Hij ligt nog in scheiding met financiële consequenties die eerst opgelost moeten worden. Maar scheiden wordt het sowieso. Hij ziet het niet meer zitten met z’n vrouw. Als wij het één van twee niet meer zien zitten met elkaar dan is dat gewoon zo, dat moeten we wel accepteren. Ja natuurlijk denk ik dan, dat is toch altijd zo? Dit moet ik trouwens in algemene zin wel goed in m’n oren knopen en blijven herhalen. Want het hechten ligt op de loer. En als dat maar éénzijdig is, alleen van mijn kant, wordt het een pijnlijke ervaring. Beter niet gehecht, kan je ook niet verlaten worden.
Dan krijg ik een tip van een vriendin. Ze zegt, ik begrijp ook wel dat je na drie jaar wel weer eens zin in seks hebt, koop gewoon een Satisfyer, dan heb je al dat gedoe niet.  Wát!!!!? Nou ja zeg! Ik ben een preuts typetje, ga niet douchen in een sport kleedkamer, durf niet eens naar de sauna, nog nooit iets van een seksspeeltje oid gekocht; moet ík zo iets kopen?? De ene spannende stap in het leven, het daten, wordt opgevolgd door een losgeslagen, erg leuke nacht en dan nu de volgende nog ergere stap, een Satisfyer. Nou, hier moet ik echt nog even over nadenken hoor.
Zo’n ding schijnt je binnen no time een orgasme te geven. Misschien wel praktisch maar eigenlijk vind ik juist de hele aanloop zo leuk. Dus dan zou het appen als aanloop zo iets worden:
K: Hé Sati wat zie je er leuk uit (zo zou mijn Satisfyer dan heten)
S: Ja jij ook Guusje
K: Heb je zin om een keer af te spreken?
S: Ik verstop me in een anoniem doosje en kom wel naar je toe.
K: Ah OK, dat wordt spannend, leuk!
S: Ik hoop inderdaad dat je me echt leuk vindt, ben een beetje onzeker geworden. Ben net terug gestuurd door een andere vrouw die mij niet zo lekker vond.
En hahaha zo zou ik dan nog verder appen. Maar ja dat beloofde orgasme van Sati heeft weinig te maken met de aantrekkingskracht, de spanning, de uitdaging, de huidhonger, en de opwinding. Ondanks dat ik dan voor een mooie gouden Sati zou kiezen, blijft Wout toch veel leuker.

Wout……
De afspraken en het appen met Wout verliepen in hoog tempo. Jeetje wat klikte het goed. We wilde elkaar zo graag zien. Na alle verdriet over Ties de afgelopen jaren, die enorme tegenstelling, wat voelde ik me we weer goed, zo blij. Weer gewoon zo als vroeger. Ik begon weer voorzichtig naar voren te kijken. Dat vooruit kijken, verzinnen, dromen, plannen maken, dingen met plezier aanpakken. Ik heb het zo gemist. Nu voelde ik me gewoon weer zo heerlijk! Ik kan beter zeggen voelde wé ons weer heerlijk. Ook Wout had lastige jaren in zijn huwelijk achter de rug.
Maar dan merk ik wat terughoudendheid in z’n apps. Mijn gevoel klopte helaas. Hij heeft een vriend gesproken die hem heeft laten inzien dat als hij niet eerst z’n scheiding afgehandeld heeft, het nog te vroeg is om alvast een andere vrouw toe te laten. Wout begint sowieso te twijfelen over van alles. Hij weet het gewoon niet. Zit slecht in z’n vel en kan geen keuzes maken. Hij drukt de pauze knop in (minder hard uitgedrukt dan eigenlijk gewoon de stop knop) zegt íe. Z’n berichtjes hierover zijn lief en verdrietig. Hij gaat nu eerst aan zichzelf werken om daarna de juiste keuzes te kunnen maken.
Wat doet dit pijn. Ik schrijf hem terug dat ik enorm verdrietig ben, daarnaast ook teleurgesteld dat het mij in aanvang door hem niet duidelijk is gemaakt dat hij nog niet voor 100% zeker was van z’n scheiding of de zoektocht naar een nieuwe relatie. Maar dat ik hoopte dat hij de juiste keuzes kon gaan maken als hij weer beter in z’n vel zou zitten. Het deed hem ook pijn schreef hij. En dat geloof ik. Hij is niet helemaal eerlijk geweest maar hij is wel een oprecht mens. Ik wil de deur graag op een kier houden maar op ‘m gaan wachten wil en kan ik niet. Dat is geen leven voor mij.
Met bakken vol tranen kom ik erachter dat ik me in die korte tijd toch al was gaan hechten aan Wout, verliefd op ‘m ben en me hopeloos ongelukkig voel, dat mijn trein door alle verdrietige emoties op het verlies spoor is gaan rijden, dat ik Ties daardoor meer dan ooit mis. Waarom ben je er niet meer Ties? We hadden het zo goed samen. Onze scheiding was geen keuze, het was de kanker die je van mij scheidde. Ik voel me zo alleen zonder jou, alleen naar feestjes, alleen naar bezoekjes, geen vakantie plannen meer samen maken, wat deden wij dat graag, over de kinderen praten, wat ze allemaal doen en hoe mooi ze het studente- en werkende leven aan het ontdekken zijn. Wat zijn er veel momenten dat ik dat even met jou wil delen. Ik moest naar een nieuwe man gaan zoeken van jou, dat wil ik ook en dat doe ik ook maar dat is nu mislukt en dat doet pijn. Het leven lijkt nu zo zinloos. Dingen waar ik plezier in had zijn niet meer leuk, waarom zou ik de tuin nog bijhouden, jij bent er niet meer om te zeggen dat je de tuin zo leuk vindt. Jij bent er niet meer om lekker samen buiten op ’t erf te rommelen. Nu doe ik ’t alleen maar voor wie? De sneeuwklokjes komen weer op, jij vond dat zo mooi, ze gaan ieder jaar maar door die sneeuwklokjes maar waarom? Het is zo zinloos.

Ik kan het niet
Ik kan er niet omheen
Ik kan het niet
Ik kan het niet alleen
(De Dijk)

Jij hebt de strijd verloren Ties. Ik heb het geluk dat ik nog mag blijven. Dat schept ook verplichtingen naar jou. Met een zwaar gevoel en door de tranen heen, moet ik nu verplicht en bewust aan je denken Ties; wat zou je nu gezegd hebben tegen mij?  Ik hoor je praten; 
“ik zou er ook nog zo graag voor je willen zijn lieve Guusje maar het heeft niet zo mogen zijn. Kom, ik leg een arm om je schouder en dan moet je het weer proberen. Dat wil ik! Dat moet je! Ook voor onze kinderen. Weliswaar zijn de kinderen nu wel redelijk zelfstandig en aan het uitvliegen toch hebben ze je nog nodig als spil en achtervang”.
Ik app en bel vriendinnen. Ik leun even op ze. Wat zijn ze me dierbaar en wat heb ik ze nodig op deze momenten. Ze zijn lief en goud. Oh, hoe kan ik ze bedanken!
Nu oppassen dat ik niet in een slachtoffer rol kruip. Ties zou zeggen, je mag wel pijn voelen en laten blijken maar steeds weer proberen op te staan. Jij kon dat Ties. Dat wil ik ook kunnen. Dat doe ik lieve Ties!

De vergeet date
Wat doe je nou bij dat lieve kleine kind dat op haar knie gevallen is? Ja precies, even troosten, kusje er op en daarna afleiden met wat anders. Misschien val ik ook wel in de categorie klein kind. Liefdes verdriet over Wout gedeeld met vriendinnen, lieve troostende woorden ontvangen, het kusje er op. Nu focussen op iets anders; Wout er uit andere date er in. Zeg maar een ‘vergeet date’.
Mijn oog valt op Rutger, vrolijke vent, precies wat ik nodig heb nu. Weduwnaar, geen gedoe met een zo half gescheiden man, heerlijk ongecompliceerd. Volwassen kinderen en sinds kort een kleinkindje,  gezellige familie lijkt me. Houdt van wintersport en de bergen in de zomer, dat is mooi, ik ook. Woont aan de Vecht bij Weesp. Is niet al te ver weg.
Na wat heen en weer berichtjes, blijkt hij de hele winter in een Zwitsers skidorp door te brengen. Vandaar uit werkt hij 4 uur per week en de rest is ‘overtime’ zoals hij dat noemt. Hmm klinkt wat opschepperig maar niet te vroeg oordelen Guusje. Het leek hem een leuk idee als ik naar hem toe zou komen om daar te skiën. Rutger komt me dan ophalen van het vliegveld. Klinkt leuk, maar leek me helemaal niks. Stel je voor dat ik na het eerste kopje koffie denk, exit. Niet ondenkbaar na al mijn vorige date ervaringen, zou ik daar zonder eigen vervoer 1000 km van huis ‘opgesloten’ op een berg zitten! Maar geen punt, hij komt wel even naar Nederland vliegen.
Het eerste drankje in een cafe in Utrecht. Rutger doet management opdrachten voor grote aannemers. Even later blijkt het toch vooral om bouwonderdelen te gaan die hij aan ze verkoopt. Hij verteld dat hij een paar jaar geleden in dit bedrijfje van twee vrienden is gaan werken maar had meer visie en durfde veel meer dan de eigenaars, waardoor hij voor zichzelf is begonnen in hetzelfde product, zelfde klanten, zelfde leveranciers en z’n baas failliet is gegaan. Oei dat is niet zo leuk voor hem zeg ik tegen Rutger. Rutger heeft geen medelijden. Voorlopig heeft hij het financieel dik voor elkaar. Een huis aan de Vecht, een huis in Zwitserland en enorme inkomsten met nauwelijks arbeidsuren.
De volgende dag spreken we af dat ik bij Rutger thuis kom avond eten. Zijn huis aan de Vecht bleek een woonboot te zijn te midden van wat andere woonboten met een bonte verzameling van alcoholisten, psychiatrische zonderlingen, drugskoeriertjes en andere paupers. Achter een zompig bosje lagen de woonboten in de buurt van de Vecht. Terwijl we aan het avondeten zaten, drupte de regen gestaag door wat lekkages via het dak z’n woonboot in. Onderwijl werd ik getrakteerd op allerlei levensverhalen. Over zijn eerste vrouw, waarvan hij drie volwassen dochters heeft waarvan hij er nog één regelmatig ziet. Over zijn tweede vrouw waar hij een 15 jarige dochter bij heeft die hij niet meer mag zien. Over zijn derde vrouw die na 5 jaar verdrietig genoeg overleed en hij nu weduwnaar is. En over de kinderen uit haar vorige huwelijk die Rutger niet meer willen zien. Tot slot bleek zijn huis in Zwitserland een Altersheim, een bejaardenhuis, te zijn waar hij een lege kamer mocht betrekken.
Alles maar dan ook alles doet Rutger goed! Hij rekent alles in het leven om naar geld. Het opscheppen over geld maakt hem gelukkig. Wat mij gelukkig maakt is dat ik een auto bij me heb waarmee ik snel naar huis kan rijden.
De volgende morgen stuur ik hem een app om ‘m te vertellen dat ik van verdere afspraken af zie en wens hem verder veel geluk. Geen goede keuze appt íe, en stuurt mij een tikkie van twintig euro voor het eten bij hem thuis. Hahaha, hij stapt niet uit z’n rol.
Een vergeet date en een date om snel te vergeten. In ieder geval is een kusje er op niet nodig.

Menu kaart
Laatst een afspraak gehad met Mark.
Lekker gekletst en jemig, een meer dan leuke man!
Matz, Mark en Wout
Wat is hun overeenkomst, ze zijn sexy en aantrekkelijk. In mijn beleving dan in ieder geval.
Nee geen filmsterren maar wel mannelijk, goed lijf en een lekkere uitstraling. Met alle drie een leuk gesprek gehad. Ze flirten, zijn uitdagend en zelfverzekerd op dit gebied. En ondanks dat ik maar met één van hun het bed heb gedeeld, weet ik zeker dat ze daar alle drie goed in zijn. Geen geklungel, onzekerheid, of onhandig gedoe. Ze hebben ervaring. En vooral dat laatste maakt ze op dit gebied zelfverzekerd en ook daardoor aantrekkelijk. Maar ja hoe krijg je ervaring in iets? Ja juist! Vlieguren maken. Hoe meer vrouwen ze hebben gehad hoe beter ze je "blij' kunnen maken in bed. En daar worden zij weer zelfverzekerd van en krijgen ze weer meer vrouwen. Zo is het cirkeltje weer rond.
En dat is nou juist de tegenstelling, eigenlijk wil je wel speciaal zijn voor die man. Maar dat ben je niet. Na jou weer een ander. Wout wil (nu, ooit?) geen relatie maar wil wel weer afspreken. Jeeetje wat is die verleiding groot. Ik vind 'm echt leuk! Maar daar zit 't risico. Verliefd worden op of nog erger hechten aan iemand die achteraf alleen fwb wil. Doe dat niet Guusje! Nu even niet terug naar de studententijd maar naar wat je eigenlijk graag zou willen. Ja precies, je wilde toch een nieuw maatje? Iemand om het leven mee te delen? Een relatie? Mijn geloof in de ware heb ik nog steeds toch?
Uh ja maar dan graag wel zo'n zelfverzekerde man exclusief en dan ook graag alles wat een echte fijne relatie vereist inclusief. Geef de menu kaart maar. Dan kan ik even kiezen.
Maar hoe zou ik zelf op die menu kaart staan…..?
Denk dat we van beide kanten bij het bestellen van de drankjes een beetje water bij de wijn moeten kiezen. Al die eisen en wensen maar is loslaten en wachten tot er als dagschotel gewoon een lieve man, met een leuke uitstraling, open voor een relatie en met een heerlijke klik op de menu kaart staat.
Ondanks dat Matz, Mark en Wout de lekkerste hoofdmenu's lijken, niet nemen! Het is niet gezond voor mij. Geen punt als de dagschotel niet meteen verkrijgbaar is. Voel me prima en heb nu ondervonden wat ik wel en niet van de menu kaart moet kiezen.